Caren van Herwaarden’s tekeningen en collages reiken en raken diep. Dwars door de terughoudendheid van de voorstelling heen - het sobere palet, de eenvoudige composities, het heel precieze schetsmatige karakter van haar tekeningen – trekt zij ons naar de kern van basale menselijke emoties, waar eenzaamheid en angst, liefde en geborgenheid om voorrang strijden.

Ze laat ons de droefheid zien en de poëzie, de kwetsbaarheid van mensen uitgedrukt in fijnzinnig gemaakte tekeningen. Ondanks de ernst van de voorstellingen is het lichaam bij Caren van Herwaarden bijna altijd ontroerend. Vaak speelt ze daarbij een formeel spel met de zwaartekracht: lichamen worden gedragen, dragen elkaar, verbinden zich of worden gestapeld, ledematen zweven, reiken, vallen neer – zij tekent als een beeldhouwer. En ze neemt ons mee in die ruimtelijke benadering door steeds een ander perspectief te kiezen: van boven, van achteren, van opzij. Ze denkt en werkt letterlijk vanuit, door en langs de lijnen van het lichaam, dat vrij door de ruimte lijkt te kunnenbewegen. Ze gebruikt die lichamelijke benadering om innerlijke emoties uit te drukken.

Meta Knol, directeur Museum De Lakenhal, Leiden (t.g.v. opening ‘Twee Solo’s’, Drawing Centre Diepenheim, 2013)