‘…Caren van Herwaarden verplaatst zich in de wezens binnen haar werk, of het nou mensen of paarden betreffen. Haar tekeningen verbeelden het streven en mislukken van het menselijk handelen, en beslaan méér dan de weergave van de buitenkant. Van Herwaarden dringt diep tot haar figuren door, ook al blijven ze anoniem en ondergeschikt aan de groep waarbinnen ze veelal worden afgebeeld. Een enkeling voelt zich gekoesterd door aandacht, maar de empathie van de maker betreft vooral de mens als groepswezen. Als kijker voel je het ongemak, de onlust broeien: de wellust, de neiging naar chaos en strijd. Maar de kunstenaar weet het ergste op het nippertje te vermijden: de structuur die zij aan haar tekeningen meegeeft wint en biedt troost naast opwinding, schoonheid naast chaos, licht naast donkerte…' Hendrik Driessen, 2021

Statement

Anatomische collectie
Na de academie tekende van Herwaarden een paar jaar in de anatomische collectie van de Leidse Universiteit om daar die binnenkant, de materie waaruit we zijn opgebouwd, te bestuderen. Ze kon het stoffelijk omhulsel niet los zien van gevoelens als angst, verlangen, verzet en overgave. Driften en emoties die zowel een louterende als ontwrichtende functie in je leven hebben. Dit onderzoek in de anatomische collectie vormt de basis van haar werk.  

Het verstandige lichaam
Van Herwaarden: ‘Het intrigeert me dat ons lichaam zoveel ‘weet’, ook over de ander. Het geheugen en ‘intelligentie’ huizen niet uitsluitend in ons brein. Juist het lichaam, de huid en spieren herbergen herinneringen, ervaringen zetten zich in het lichaam vast: het lichaamsgeheugen. Ons lichaam kan ons brein nèt zoveel vertellen als ons brein ons lichaam.’

Empathie
Het vermogen tot empathie maakt mededogen en troost mogelijk: dat zijn verworvenheden die Caren van Herwaarden universeel en essentieel acht om tot vreedzaam samenleven in staat te zijn. Het gaat om jou: ben jij in staat om je – los van geloof, leeftijd of sekse – in de situatie van een (onbekende) ander te verplaatsen? Dat is het tegenovergestelde van ontmenselijking en kille onverschilligheid. Met haar werk wil Van Herwaarden deze transformatie laten zien én teweegbrengen. Het is haar streven om dit niet alleen zichtbaar, maar vooral ook fysiek voelbaar in haar werk te maken. Van Herwaarden: ‘Ik wil dat de kijker mijn werk eerst met zijn donder ervaart en herkent, voordat hij het eventueel begrijpt. Het moet rauw zijn, je moet het kunnen ruiken.’